PRIYAKORN PUSAWIROโครงการการพัฒนาเครือข่ายความคิดสร้างสรรค์ที่เปลี่ยนแปลงสู่เศรษฐกิจดิจิทัลและจัดกลุ่มผู้มีสมรรถนะ สูงเพื่อสร้างระบบนิเวศของงานสร้างสรรค์และนวัตกรรม เป็นโครงการต่อเนื่องจากปีงบประมาณ 2565 มี เป้าหมายในการออกแบบนโยบายนำเสนอแก่ภาครัฐ เพื่อเปนแนวทางในการสนับสนุนและพัฒนาศักยภาพของ กลุ่มคนในภาคธุรกิจดัานดิจิทัลกับด้านการออกแบบเชิงสร้างสรรค์ ให้มีความเชื่อมโยง เกิดการทำงานร่วมกัน และรวมตัวกันอยู่ในบริเวณเดียวกัน (locationbased ecosystem) จากการศึกษาเบื้องต้นถึงแนวโน้มของเศรษฐกิจสร้างสรรค์จากหลายประเทศในโลกที่ประสบความสำเร็จใน การผลักดันเศรษฐกิจสร้างสรรค์ จำเป็นต้องทำควบคู่ไปกับการพัฒนาด้านเทคโนโลยีและดิจิทัล เพื่อส่งเสริมให้ เกิดการเชื่อมโยงระหว่างอุตสาหกรรมออกแบบและเทคโนโลยีเข้าด้วยกัน
แนวคิดเกี่ยวกับ เศรษฐกิจสรางสรรค์ ได้ถูกนำมาเป็นหัวขอสำคัญในการออกแบบพัฒนานโยบายของ หลายประเทศในชวงสามทศวรรษที่ผ่านมา และในปัจจุบันด้วยความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วของเทคโนโลยีดิจิทัล นำไปสู่การหลอมรวมเทคโนโลยีดิจิทัลกับความสรางสรรค์จนเกิดอุตสาหกรรมใหม่คือ อุตสาหกรรมดิจิทัล สรางสรรค์ (Digital Creative Industry) ที่เปนเครื่องมือสำคัญในการสงเสริมการเติบโตของเศรษฐกิจดิจิทัลและ เศรษฐกิจสร้างสรรค์ของตลาดโลก รวมถึงกระตุ้นการเติบโตของเศรษฐกิจในอุตสาหกรรมอื่น ๆ สงเสริมการเติบโต ของอัตราการจางงาน เพิ่มทักษะแรงงานในประเทศ และยังเป็นการแผ่อิทธิพลทางวัฒนธรรมไปสู่นานาประเทศอีก ด้วย อุตสาหกรรมสร้างสรรค์ (Creative Industries) เป็นส่วนสําคัญหนึ่งของระบบเศรษฐกิจและมีต่อผลการ ดําเนินงานทางสังคมและเศรษฐกิจของประเทศ องค์ความรู้ด้านการใช้ดิจิทัลมีเดียเทคโนโลยี (Digital Media Technology) และเทคโนโลยีการคํานวณแบบมีปฏิสัมพันธ์ (Interactive Computing) มีสวนช่วยต่อยอดให้ อุตสาหกรรมสรางสรรค์ให้มีศักยภาพมากขึ้น เป็นเครื่องมือช่วยขยายการเติบโตทางเศรษฐกิจและเชื่อมโยง เครือข่ายแรงงานหรือบริษัทที่มีธุรกิจที่อยู่ในระบบนิเวศสร้างสรรค์ (Creative Ecosystem) ดังนั้นจึงมีความ จําเป็นอยางยิ่งที่จะต้องวิเคราะห์และพัฒนาระบบนิเวศสรางสรรค์ในระดับประเทศเพื่อพัฒนาขีดความสามารถ ของอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ของไทยผ่านดิจิทัลเทคโนโลยีให้ก้าวสู่ระดับโลกได้ โครงการ The Development of CREATIVITY Network in Digital Economy Transformation and Talent Clustering to fabricate Creative and Innovation ECOSYSTEM มีเป้าหมายในการออกแบบแนวทาง ปฏิบัติที่ดีที่สุดในการพัฒนาอุตสาหกรรมที่สรางสรรค์ (Guideline of best practices in creative industry development) นําเสนอแก่ภาครัฐ เพื่อเปนแนวทางในการสนับสนุนกลุ่มคนในภาคธุรกิจดานดิจิทัลและกลุ่ม อุตสาหกรรมสรางสรรค ให้เชื่อมโยงและเกิดการทํางานร่วมกัน รวมถึงการเป็นประตูสู่การพัฒนาเศรษฐกิจดิจิทัล สรางสรรคต่อไป ขอบเขตการวิจัยครอบคลุมการทบทวนวรรณกรรมของคลัสเตอรสร้างสรรค์จำนวน 13 คลัสเตอร ใน 4 ประเทศ ได้แก จีน ไตหวัน เกาหลีใต และออสเตรเลีย รวมถึงการคนหาขอมูลทุติยภูมิของคลัสเตอรสรางสรรคใน กรุงเทพมหานคร และได้คัดเลือกย่านเจริญกรุงซึ่งเป็นต้นแบบย่านสร้างสรรค์แห่งแรกของประเทศไทย และย่าน ทาวน์อินทาวนซึ่งเป็นย่านที่มีสตูดิโองาน postproduction กระจุกตัวกันอยางหนาแนน สำหรับเปนกรณีศึกษา เพื่อทำความเขาใจลักษณะเฉพาะ ความทาทาย และศักยภาพในการพัฒนาในบริบทของเศรษฐกิจสรางสรรค์ใน ประเทศไทย ระเบียบวิธีสำหรับการวิจัยนี ้ใชทั ้งแนวทางเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ กลาวคือ การวิจัยเชิงคุณภาพใช การสัมภาษณ์กึ่งมีโครงสร้างกับผู้ใหขอมูลทั้ง 2 ย่าน ในช่วงระหวางเดือน กรกฎาคม สิงหาคม 2567 โดยมีผู้ให้ ขอมูลในย่านเจริญกรุง คือ ผู้ที่มีบทบาทตอการพัฒนายานสร้างสรรค์ หรือตัวแทนภาครัฐผู้มีส่วนร่วมในการ ตัดสินใจ และผู้ให้ขอมูลย่านทาวน์อินทาวน์ คอ ผ มีสวนไดสวนเสียหลัก เชน เจาของธุรกิจ ในสวนของงานวิจัยเชิง คุณภาพ เปนการรวบรวมขอมูลเพื ่อจัดทำฐานขอมูลกลุมผูมีสมรรถนะสูงของบริษัทและสตูดิโอในยานเจริญกรุง และทาวนอินทาวน จากเว็บไซตของกรมพัฒนาธุรกิจการคา (DBD) และขอมูลทางภูมิศาสตรจาก Google Maps การรวบรวมขอมูลนี ้เกิดขึ ้นในชวงวันที ่ 19 21 สิงหาคม 2567 จากนั ้นนำขอมูลที ่ไดจากวิธีการตาง ๆ มา ตรวจสอบขอมูลสามเสา (Data triangulation) ทำใหสามารถนำมาวิเคราะหหาการกระจายของบริษัทและ ผลกระทบตอการพัฒนาคลัสเตอรสรางสรรค ในพนทเหล่านี้
Bangkok
